معرفی رشته ی داروسازی
رشته ی داروسازی علاوه بر رشته پزشکی و دندانپزشکی که از پر طرفدار ترین رشته های گروه علوم پزشکی به شمار می رود رشته داروسازی همان گونه که از نامش مشخص است نقش مهمی در رابطه با تولید و ساخت دارو، بررسی وضعیت دارو در بدن انسان و موجودات زنده و همچنین میزان تأثیر دارو در سلامت جامعه و کم کردن بحران های بیماری زا ایفا می کند. فرموله کردن ماده یعنی تبدیل ماده به قرص، کپسول، شربت و … که برای بیمار قابل مصرف باشد هم از دیگر نقش های یک دکتر داروساز می باشد. طول دوره تحصیل برای دانشجویان داروساز بین 5 تا 6 سال بوده و ابتدا وارد مقطع دکتری عمومی می شوند سپس دانشجویان باید به مدت 2 سال، دوره طرح نیروی انسانی را گذرانده و پس از آن بسته به میل و رغبت خود می توانند در آزمون دکتری تخصصی شرکت نمایند. هدف از ارائه و تدریس رشته داروسازی، تربیت افراد مستعدی است که توانایی کشف خاصیت مواد مختلف در تامین سلامت جامعه را داشته و بتوانند به بهینه ترین شکل ممکن ، بهترین محصول را عرضه کنند. به موازات این تلاش دسته جمعی، نیاز به کشورهای دیگر جهت وارد نمودن دارو و عرضه آن ها با قیمت های بسیار گزاف نیز کاهش یافته و می توان به یک استقلالی در این زمینه دست پیدا کرد. از سوی دیگر، ممکن است با پیشرفت روزافزون پزشکان داروساز کشور، امکان صادر کردن دارو نیز به وجود آمده و از این طریق، موجبات بهبود چرخه اقتصادی کشور هم فراهم شود. حیطه شغلی رشته داروسازی از تنوع زیادی برخوردار است. یک داروساز می تواند در صنايع داروسازی و کارخانه‌های آرايشی ـ بهداشتی مشغول به کار شود یا در یک داروخانه به دریافت نسخه های پزشکان و آماده کردن داروهای تجویزی به بیماران بپردازد. در بخش های تحقیقاتی داروساز می تواند با مطالعه پيرامونی در خصوص الگوی مصرف داروها و نوع بيماريهای منطقه، به افزايش سطح آگاهی عمومی و بهینه سازی مصارف دارویی در آن منطقه مشخص، كمک نمايد. در کارخانه جات داروسازان عهده دار وظایفی مانند بررسی کیفیت داروها و نظارت بر اجرای فعالیت های آزمایشگاهی و ساخت دارو ها در واحدهای تولیدی دارو هستند. در داروخانه، داروساز به عنوان مسئول فنی بر اجرای امور نسخه پيچی و راهنمایی مراجعین نظارت دارد. همچنین داروساز به عنوان مشاور دارویی پزشکان، پرستاران و بیماران آنها را در انتخاب و مصرف صحيح داروها راهنمایی می نماید. نکته ی منفی رشته داروسازی دروس سخت و جذابیت کمتر و عدم تناسب آموخته ها با آنچه در محل کار انجام می شود است